sábado, abril 21, 2007

¿Qué sucedería?

¿Qué sucedería si todo quedará estático, si nunca pasara nada, si la vida fuera sólo lo que tenemos hoy y nada más?
¿Qué sucedería si se suprimiera el dolor en el mundo, si no hubiera problemas? ¿Aprenderíamos realmente a disfrutar de la posibilidad de ser felices?
¿Qué pasaría si como dice el maestro José Saramago en su libro Las intermitencias de la muerte, de pronto un buen día nos despertaramos sabiéndonos inmortales? ¿Aprenderíamos a amar más y mejor, seríamos seres humanos más completos, resolveríamos los conflictos, cuidaríamos más al planeta, disfrutaríamos más de estar aquí?
Yo he llegado a algunas conclusiones. Nada absoluto, claro. Son sólo ideas muy personales ante estas preguntas que me asaltan desde siempre.
A veces los cambios tornan nuestra vida difícil, nos hacen andar por pantanos y zonas empedradas, pero hay que asumirlos.
A veces, el dolor y los problemas nos hacen ver todo oscuro, pero al final del túnel encontramos sentido cuando nos damos cuenta de que el sufrimiento en ocasiones es la única forma de aprender o de ver con claridad.
Sabernos mortales, por otra parte, no es más que una oportunidad para aprovechar el hoy. Esta vida que puede irse a cada segundo, pero que ahora tenemos a manos llenas.
Los últimos dos años me tocó transitar por un gran tunel.
En este 2007 muchas lucecitas han aparecido en mi camino.
La próxima semana vuelvo a retomar mi carrera, que por otro lado nunca he abandonado del todo.
La incertidumbre de un nuevo comienzo me asalta, como siempre, pero me propongo poner lo mejor de mí.
Lo demás, lo que venga, siempre será ganancia.
Este inicio es el que me ha mantenido un poco alejada del blog y probablemente no me dé espacio para escribir con la constancia de antes.
Pero hay algo que me queda claro.
Aquí, de la mano de tantos amigos a los que he tenido la oportunidad de conocer, y con los que he salido enriquecida en más de un sentido, he sido muy feliz.
Por tanto, me niego a dejar un espacio abierto por los nuevos retos que tengo que asumir.
Si tengo que robarle horas al sueño para escribir y vagar por la blogosfera, estoy dispuesta.
Sólo tengan paciencia si de pronto se abren pequeños compases de espera. Tengan la seguridad de que encontraré la forma de seguir aquí.
¡Cómo no hacerlo!
Por ahora, me iré a dormir, con los dedos cruzados y el corazón dispuesto.
La luz volvió a aparecer y el tiempo que dure la pienso aprovechar.

15 comentarios:

Recursos para tu blog - Ferip - dijo...

Y aquí estaremos, querida amiga: para verte crecer, explorar, trabajar, hacer, deshacer, colorear, borrar...Vivir!
Aprovecha tu tiempo,
disfruta de tus logros, entra por esas puertas, recorre tus caminos, inventa la senda nueva.

Toda la fuerza para esta hermosa etapa que se abre nuevamente!!! Adelante!
Vé por más!
Te quiero mucho :)

Unknown dijo...

¡Qué bueno saber que has visto la luz, querida Tay! Me alegra infinitamente lo que cuentas. Sabes que te aprecio y te tengo un gran cariño. Ven cuando puedas o cuando quieras. Te estaremos esperando. Un beso esperanzado,
V.

Carlos dijo...

Querida Tay...que gusto que retomes tus proyectos.
Ya lo dice un viejo libro que hace mucho que no leo:

"Todo tiene un tiempo bajo el sol, tiempo para la guerra y tiempo para la paz, tiempo de siembra y de cosecha"

Hoy es tiempo de hacer lo que debas, aquí te esperaremos tus incondicionales...

Abrazo Tay infinita.

isaurapdeve dijo...

Felicidadesssss!
A la tormenta precede la calma, a la subida antecede la bajada, antes de la exaltación encontramos la humillación.. pero que lindo cuando nos toca la buena!
Me da gusto que veas el aprendizaje detrás de la situación y estoy segura que las vacas flacas, ya terminaron.
Todo mi cariño para ti y y tu familia, espero que no te olvides de tus amigos los pobres! jajaja
Nos llamamos, sale?
Abrazos =)

Carlos dijo...

Taaaaaay S.O.S. mañana 7 pm Méxicoes la premiación del Rey Cervecero jajaja, solo agrega a tu msn

entrega_premios_lavaloft@hotmail.com

En ese canal nos conectaremos todos a esa hora.

Acompáñenme, me apena ir solito =(

Si?

Necesito mi porra jeje.

Taito dijo...

Querida Feri: Gracias por estar aquí, por tus palabras. Tu luz ha sido muy importante para esta nueva etapa, de verdad. Un abrazo muy grande, preciosa.

Amigo Poeta: ¿Cómo va esa gripe? Espero que mejor. Ya sabes que aquí estamos. Un abrazo.

Querido Carlos: Cierto es... este es tiempo para la guerra, pero una guerra feliz, una lucha, una posibilidad de seguir. Sé que cuento con ustedes, y les iré contando a cada paso del camino. Gracias por estar aquí.

Querida Ix: Por supuesto que no me olvidaré de los pobres. ¡Estoy tan nerviosa ahora! Pero bueno, mi amiga querida, ya sabes que por nada me pierdo la entrega... Un beso grande.

Su Majestad Carlos I: Desde ayer estoy anotadísima para la entrega. Ahí estaré, como la más fiel de sus súbditas. Un abrazo

david santos dijo...

22 de abril, día de la tierra. Quién no la respeta, no respeta la humanidad.
22 of April, day of the land. Who does not respect it, does not respect the humanity.

22 d'avril, jour de la terre. Qui ne la respecte pas, ne respecte pas l'humanité.
22 نيسان يوم الارض. فمن لا يحترم ومن لا يحترم الانسانيه.
22 von April, Tag des Landes. Wer es nicht respektiert, respektiert nicht die Menschlichkeit
22日,一天的土地. 谁不尊重,不尊重人性. 4月の22、土地の日。
4月の22、土地の日。 それを尊重しないかだれが、人間性を尊重しない。
22 апреля - День земли. Кто не уважает его, не уважать человечество.
22 de Abril, dia da terra, quem não a respeita, não respeita a humanidade
22 της ημέραης Απριλίου, του εδάφους, που δεν το σέβονται, δεν σέβονται το Ανθρωπότητα
David Santos

...flor deshilvanada dijo...

Siempre sentí que las cosas que nos suceden, aunque nos duela, siempre son por alguna razón... y hoy más que nunca, creo que es una manera de ir preparándonos para situaciones futuras, al menos así lo veo en mi vida personal. Si todo fuera estático, no creceríamos como personas.

Muchísima suerte en tu trabajo, estaremos cruzando los dedos por vos!!

...ahhhh tomate un té de tilo para los nervios!!

Un besito

DIEGO dijo...

Bueno, pensándolo a la rápida, si el hombre amaneciera inmortal, lo primero que haría es colonizar el espacio, solo que seria bueno que lo haga respetando a los marcianitos jeje :-). Por otra parte, definitivamente a veces el trabajo absorve mucho de tu tiempo y te aleja a ratos de la blogosfera, pero un esfuercito no esta demás para asi continuar compartiendo ideas y experiencias. Un saludo Taydé y suerte.

Gonzalo Villar Bordones dijo...

qué fantasma te seduce al atardecer?

NORKA dijo...

MI PERIODISTA ADORADA GRACIAS POR PENSAR BONITO PARA MI, AUN MEDIO DE REPOSO CON PUNTICOS, PERO BIEN , SE LE EXTRAÑA,

UN BESO DE CHOCO VENEZOLANO, NO PUEDO COMENTAR MAS ANDO RAPIDITO SABES MIS BRAZOS AUN MOLESTAN...

Recursos para tu blog - Ferip - dijo...

Querés conocer un poquito de mi país?

Bien al Norte, casi Bolivia....

Vania B. dijo...

Querida Tay, muchgas veces me he preguntado lo mismo y las respuestas han sido diferentes.

Por otra parte me alegro mucho de que tengas nuevos desafíos, pues aunque te ocupen más tiempo, siempre son una hermosa fuente de aprendizaje.

Un abrazo y estaré esperando tus letras, no importa cuanto tardes.

Taito dijo...

Preciosa Evan: Gracias por los buenos deseos. Mañana empiezo y lo único que te puedo asegurar es que voy a hacerlo con todo el corazón. Un beso.

Amigo Diego: Te prometo que así será. Un abrazo afectuoso.

Norkita linda: En un rato te voy a dar una vuelta, pero me da gusto saber que estás en recuperación. Cuídate mucho, preciosa. Haces falta.

Feri linda: Perdón por no haber ido antes. Prometo reparar el problema. Un abrazo.

Amiga Cápsula: Eres un sol. Prometo que no tardaré mucho. Aquí me tendrán siempre.

Palita dijo...

TE HE ELEGIDO PARA ESTE MEME:

Las reglas son simples, primero debes poner el título del post en tu blog: “Mí paraíso natural” y a continuación describir algún lugar que hayas llegado a conocer donde te sentiste en gran contacto con la naturaleza, y como cambió tu actitud hacia la vida. Es altamente recomendable que pongas una imagen del lugar.Después pásalo a cinco personas, dejando sus respectivos links en tu blog y el respectivo comentario en blog de cada uno diciendo “Te he elegido para este meme” o algo parecido.

TE INVITO A CONOCER MI PARAISO NATURAL